Dyskusja o miejscu i roli senatu w systemie politycznym dawnej Rzeczypospolitej prowadzona jest dopiero od niedawna i daleka od zakończenia. Bardziej zaawansowane są badania elit politycznych Korony1. Do chwili obecnej ukazało się także szereg prac dotyczących elit parlamentarnych, mianowicie izby poselskiej czy reprezentacji sejmowych jednej z prowincji2. Wspomniane prace dostarczają wzorów kierunków analizy elit władzy, w których stosuje się takie kryteria, jak posiadany majątek własny, uposażenie w królewszczyzny, koligacje, sprawowane urzędy, zdobyte wykształcenie, przynależność wyznaniową, aktywność polityczną, uczestnictwo w życiu parlamentarnym, zainteresowania artystyczne, literackie.