Rzymska wojna

Rzymska wojna jest powieścią opisująca transformację, jakiej podlegało – w sferze materialnej i duchowej – polskie społeczeństwo ostatnich kilkunastu lat. Znajdziemy w książce to, co najlepsze i najbardziej charakterystyczne w pisarstwie Tadeusza Zubińskiego. Przede wszystkim współczesny „gorący” temat, ujawniający się tutaj w rozrachunku sięgającym korzeniami nierozliczonego okresu PRL, a także szczególny pietyzm dla językowego kształtu i brzmienia, w którym usłyszeć można przenikające się głosy Sienkiewicza, Berenta oraz Wańkowicza, przyprawione sporą dozą humoru i ironii Zubińskiego. Stworzoną w tym języku szyderczą i oskarżycielską panoramę, ukazującą obraz obolałego i zagubionego kraju, po zmianie systemu, należy postrzegać jak bolesny zabieg dający nadzieję na uzdrowienie. By mogło się ono dokonać, trzeba jednak – tak jak autor Rzymskiej wojny – wierzyć w posłannictwo literatury i w wartości, o których utrzymanie walczą bohaterowie jego powieści, zmagając się ze zwątpieniem i oportunizmem; żeby zachować to, co niegdyś nazywano honorem.