Cytaty z książki "Rzeźbiarz kości"

“Musiał popychać ten wózek, zwany życiem, przed siebie, mimo że sflaczałe opony przy każdym kroku wpadały w kolejne dziury i bruzdy.”

“Strata jest dla człowieka zawsze najbardziej dotkliwa. Gdy czujesz, że los ci coś odbiera, robisz co w twojej mocy, aby to odzyskać.”

“Dziwne to wnętrze, takie niepraktyczne – wzruszyła ramionami.
– To wnętrze jest podobne do mnie. Ja też jestem niepraktyczny – obdarował ją uśmiechem.”

“– Komputery są dla mnie zrozumiałe i działają według ściśle określonego algorytmu. Człowiek jest nieprzewidywalny – powiedział Wetliński, rozkoszując się dotykiem jej dłoni. – I może to właśnie czyni go fascynującym (...).”

“Oddychała ciężko, chcąc jak najszybciej zapomnieć o tym, co zobaczyła. Niestety, jak to mówią: pewnych rzeczy odzobaczyć się nie da.”

“(...) „Nic tak nie cementuje ludzkiej zażyłości, jak wspólne nieszczęście” – przeszło przez myśl podkomisarza.”

“Życie jest jak gra w szachy, gdzie za przeciwnika ma się los, ale ważne jest, by ostatni ruch należał do Ciebie.”