Cytaty z książki "Rybak znad Morza Wewnętrznego"

“Każdy z nas kryje puszczę w swojej psychice. To puszcze niezbadane, nieskończone. Każdy z nas błądzi w takiej puszczy co noc samotnie.”

“Miała wrażenie, że aby stworzyć wiersz miłosny, tak naprawdę nie trzeba nikogo kochać, może nawet fakt, iż kocha się naprawdę, przeszkadza w tworzeniu poezji. Może wystarczy pełen tęsknoty, bezinteresowny podziw (...). To chyba dobry początek.”

“Pojedynczy ludzki mózg potrafi dostrzec ład na skalę gwiazd i galaktyk - powiedziała Tomiko - i interpretować go jako miłość.”

“Człowiek usiłuje być schludny po prostu z przyzwoitości, zdrowego rozsądku, przez wzgląd na innych. Aż wreszcie i to się kiedyś kończy i zaczyna mu ciec po brodzie.”

“Zawsze będziemy się spotykać, lecz nigdy się już nie spotkamy,
Bo nasze korytarze rozeszły się ostatecznie.”

“[...] wiara jest raną, którą leczy wiedza, a śmierć zaczyna opowiadanie naszego życia.”