Opinia na temat książki Rtęć. Paradoks cnót

Książkowe duety dość rzadko goszczą na mojej półce książek do przeczytania. Akurat w tym przypadku, bez zastanowienia sięgnęłam po historię tego duetu, bo znam pióro @pkfarion i wiedziałam, że się nie zawiodę.

Maja Nowicka to policjantka, dla której najważniejsza jest praca. Artur Konop to gangster, który szuka zemsty na ludziach odpowiedzialnych za śmierć jego żony. Pewnego dnia drogi Mai oraz Artura się przecinają. Co wyniknie z tej relacji? Czy angażowanie się policjantki w znajomość z przestępcą jest dobrym pomysłem?

Kiedyś bardzo lubiłam w historiach przecinanie się świata policjantów z gangsterami, zwłaszcza wtedy, kiedy wiadomo, że dojdzie między głównymi bohaterami do czegoś więcej.

W duetach najczęściej obawiam się braku spójności i zaburzenia proporcji. Zdarzyło mi się zaobserwować duże rozbieżności stylistyczne między twórcami. Czasami nie jest to widoczne na etapie pracy. Bywa też tak, że ktoś z sympatii zaproponuje komuś współpracę, nie zdając sobie sprawy, że pisarski język w tym wypadku doprowadza do większych lub mniejszych dysproporcji. Wspominam o tym, bo w przypadku tego duetu nic podobnego się nie zdarzyło. Ta dwójka tak dobrze się dobrała, że nie odczuwałam żadnej pisarskiej przepaści. Historia w Rtęci przedstawiona jest z perspektywy dwóch postaci. Gdyby ktoś zapytał mnie, kto pisał czyją partię, nie potrafiłabym jednoznacznie odpowiedzieć. Naprawdę nie czuć, że kobietę pisała autora, a mężczyznę autor. I nie jest to wada. Wręcz przeciwnie, zaleta. Świadczy to tylko i wyłącznie o dobrej współpracy i dobrym flow między twórcami.

Przy początkowej fazie fabuły, bardzo mocno kibicowałam Mai. Po czasie jednak moja sympatia przerzuciła się na Artura, ze względu na ten fragment: ,,Artur Konop urodzony w lipcu dziewięćdziesiątego drugiego...''. Mam urodziny w lipcu, urodziłam się w '92, więc sami rozumiecie :). Ode mnie 8/10.