Radość franciszkańska. Duchowość i literatura

W duchowości franciszkańskiej i w literaturze zasilanej tą duchowością, wyrosłejz niej, koncepcja radości ma miejsce poczesne, acz nierzadko w obiegowych, potocznych sądach – niebezpieczniespłycane, sprowadzane do nastroju dzieł malarskich i literackich. Rzecz oczywista, że ów nastrój takżema swoje znaczenie, lecz jest ledwie jednym z odblasków franciszkańskiej radości – kategorii złożonej,głębokiej i pod wieloma względami podstawowej dla obrazu literatury franciszkańskiej. Zagadnienie radościstanowi temat interesujący tak dla badacza duchowości, jak dla badacza literatury. W tym szczególnym wypadku,gdy przekaz słowny przynależy jednocześnie do duchowości i do literatury; gdy realizacja norm piśmiennictwahagiograficznego jest zarazem dowodem przeżywania i doświadczania wiary; gdy jednym słowemmodlitwa splata się z literaturą – wówczas interdyscyplinarność ujęcia staje się koniecznością.