Pytania ostateczne

Eseje te - czytamy w przedmowie - "łączy zainteresowanie życiem ludzkim - postrzeganym z perspektywy jednostki i problemem jego stosunku do bardziej bezosobowej koncepcji rzeczywistości". Jest to trafny, lecz dalece niepełny opis Pytań ostatecznych. Eseje te łączy bowiem intelektualna i praktyczna doniosłość rozważanych w nich kwestii. Śmierć, poczucie absurdu, rola przypadku w życiu moralnym; pojęcie i zjawisko perwersji seksualnej; zagadnienie moralnej dopuszczalności środków walki (rozpatrywane w kontekście wojny wietnamskiej); restrykcje moralne społeczeństwa liberalnego; źródła i logika konfliktów; autonomia etyki; autonomia umysłu - to zagadnienia wielkiej wagi. Eseje te łączy poziom badawczej i pisarskiej sprawności - najwyższy, jaki umożliwia filozofia analityczna. Eseje te łączy rzetelność myślowa i moralna. Nagel rozpatruje sumiennie cudze rozwiązania każdej kwestii i z całą ostrożnością przedstawia własne. Uwzględnia cudze intuicje moralne, lecz forsuje własne - intuicje moralnego altruisty.