Puściłam jego dłoń

❗Tw: utrata dziecka, morderstwo, porwanie dziecka

Po przesłuchaniu kilkudziesięciu początkowych stron obawiałam się, że będzie to bardziej reportaż dotyczący Denise i jej życia, niż konkretnie tej sprawy. I trochę tak było, ale nie do końca.

Co mogę powiedzieć? Reportaż był wstrząsający, ale także skłaniający do przemyśleń. W końcu kto by się spodziewał, że za tak brutalnym morderstwem stoi dwójka dziesięciolatków? Takie sytuacje zmuszają mnie do rozważań o tym, czy aby na pewno ludzie stają się źli z czasem, z powodu doświadczeń, a nie tacy się rodzą? (Studia psychologiczne do tego zobowiązują, wybaczcie).

Książka została napisana przez matkę chłopca, co z jednej strony sprawiło, że książka mogła nie być do końca zgodna z faktami - w obliczu traumy niektóre fakty się zniekształcają albo nieświadomie sami je zmieniamy i w nie wierzymy. Z drugiej strony, mogłam usłyszeć to, jak te wydarzenia zapamiętała matka chłopca, czyli osoba, która była z nim w momencie porwania, co również jest (przynajmniej dla mnie) ważne, a "innych perspektyw" zawsze mogę poszukać np. na YouTube.

Zdecydowanie nie był to ten typ true crime, do którego większość przywykła, czyli suche fakty. Tutaj wszystko opisane było z perspektywy matki chłopca, a więc nie tylko porwanie, ale również życie po, a co za tym idzie, nie dało się uniknąć opisów jej życia i rodziny. Jednak nie sprawiło to, że książka była gorsza od innych z tego gatunku, była taka, jaka powinna być.