W końcu lat 70-tych pod wpływem wydanej w roku 1972 książki Ludwika Tomiałojcia "Ptaki Polski" oraz w wyniku rozwoju amatorskiego ruchu ornitologicznego, zrodziła się koncepcja regionalnych opracowań awifaunistycznych. Jej efektem było rozpoczęcie systematycznych badań awifauny różnych regionów Polski, w tym także Ziemi Lubuskiej.
Książka ta jest wynikiem spontanicznej, trwającej kilkanaście lat pracy ludzi skupionych w Lubuskim Klubie Przyrodników, dla których obserwacje ptaków były wspólnym celem. Jest ona podsumowaniem stanu wiedzy o awifaunie Ziemi Lubuskiej w latach 80-tych. Jednocześnie zawiera podstawowe materiały zebrane w ciągu ostatnich ponad 100 lat prowadzonych tu badań ornitologicznych, jest więc kompletną monografią ptaków regionu.