Przemieszczenie

Rodzice Darii Kowalenko Petrowej wyszarpnęli ją z ukraińskiej ziemi, by mogła dorastać w dostatku, jaki obiecywała Hiszpania. W towarzystwie nowego języka, otoczona samotnością, jako dziewczynka, nastolatka oraz kobieta, próbowała odnaleźć się w świecie, który nigdy nie stał się całkiem „jej“. Pozbawiona korzeni miotała się między tym, co kiedyś, co w Ukrainie, a teraz, w Hiszpanii. Jedno i drugie wywarło na nią duży wpływ, dwie kultury zderzyły się w jej sercu, co nie pozwoliło jej nigdzie poczuć się jak w domu. Szukając miejsca, które mogłaby tak nazwać, szukając stabilności, osiągnęła odwrotny efekt. Miotały nią coraz mocniejsze emocje, a przyszłość stanęła pod znakiem zapytania.

Powiedzieć, że Margaryta Yakovenko pisze pięknie, to nie powiedzieć nic.

Powiedzieć, że „Przemieszczenie“ to powieść dobra, to zlekceważyć wszystkie jej walory.

Jestem oczarowana tym poszatkowanym obrazem emigracji, gdzie w centrum jest dziecko w zderzeniu z obcym krajem, a wokół niego pojawiają się zdesperowani rodzice, którzy porzucili karierę, czas wolny, samych siebie na rzecz pieniędzy i przyszłości, jaką sobie wymarzyli. Więź rodzinna ewoluuje, a relacje z innymi podkreślają stosunek do samego siebie. Jest przygnębiająco, to literatura niewielka w objętości, ale trudna, bywa nieidealnie, ale to powieść dobra, warta uwagi.


przekł. Agata Ostrowska