Przeklęty raj

Historia kobiecej przyjaźni dzieje się w tym wypadku na tle wydarzeń XVIII wieku. To wtedy zostaje realizowany pomysł, by kobiety, a przynajmniej ich część, która znalazła się w przytułku, wysyłać do Luizjany. Tam natomiast mają zostać żonami osadników, a w następstwie tego tworzyć rodziny.
Samo założenie brzmi upiornie, a realizacja tego przyprawia o dreszcze. Sprawa jest tym bardziej przerażająca, że mimo iż sama książka to fikcja, ma ona jednak swoje umocowanie w faktach historycznych.

Autorka z dużą łatwością opisuje realia tamtejszej epoki, pozwala wejść w klimat i poczuć się jego częścią. Do tego dostaje się niezły pakiet przeżyć bohaterek.
Ta książka pokazuje siłę tamtejszych kobiet, ich determinację i odwagę.

Jednak nie potrafiłam się zaangażować, następujące wydarzenia, nawet te dramatyczne nie miały odzewu w moich emocjach. Może to brak mojej sympatii do bohaterek, a może nie do końca rezonuję ze stylem autorki?
Nie mam pojęcia. Niby wszystko poprawnie, dobrze się czyta, a jednak mam niedosyt, czuję obojętność. Choć przyznaję, że myśl o tym co działo się wtedy z kobietami jest dla mnie upiorna.

Reasumując, nie jestem w stanie jednoznacznie ocenić powieści, może za jakiś czas, gdy historia we mnie okrzepnie.

Historia o kobiecej przyjaźni, trudnych wyborach, poszukiwaniu własnej tożsamości i odnajdywaniu w nowej rzeczywistości. To książka o kobietach, które żyły w świecie zdominowanym przez mężczyzn.

Wszystko zaczyna się w Paryżu w przepełnionym przytułku dla sierot. Władze podejmują decyzję, by część pensjonariuszek wysłać do Luizjany. Mają tam być żonami i matkami. Nie wiedzą, co je czeka, a jednak potulnie wyruszają w podróż.

Zawsze z przyjemnością sięgam po tytuły, które są inspirowane historycznymi wydarzeniami, często takimi, o których nie miałam pojęcia. Dlatego, kiedy przeczytałam opis tej książki, byłam przekonana, że to coś dla mnie. Jednak szybko się przekonałam, że tym razem intuicja mnie zawiodła. Być może moje wymagania były zbyt wysokie, a być może to nie było odpowiedni moment na taką lekturę.

„Przeklęty raj” to historia przedstawiona z perspektywy kobiet, które nie miały prawa głosu. Kobiet, które doświadczyły w życiu wiele zła, ale dzięki przyjaźni, potrafiły przetrwać to, co przygotował dla nich los. Opowieść bardzo ciekawa, pozwalająca na odkrywanie nieznanej historii, ale zabrakło mi w niej emocji. Nie przywiązałam się do żadnej z bohaterek. Nie odczuwałam wraz z nimi strachu, niepewności. Czytałam tę opowieść na chłodno tak jak podręcznik...

Nie uważam, że czas, który poświęciłam tej książce, był zmarnowany, bo jednak nauczyłam się czegoś nowego. Przy...

Współpraca barterowa z @wydawnictwomuza ❤️

Hej ❤️

Niestety przez to co się działo w moim życiu zaniedbałam trochę książki. Przez to “Przeklęty raj” czytałam ponad półtora miesiąca.

W Paryżu, w przytułku dla sierot La Salpetriere brakuje miejsc, dlatego postanowiono część pensjonariuszek wysłać do Luizjany, francuskiej kolonii w Ameryce Północnej. Osadnicy potrzebują żon i matek, dlatego około stu kobiet wsiada na statek La Baleine. Kobiety nie wiedzą co je czeka. W śród wysłanych kobiet są: Charlotte, Petronille i Genevieve.

Niestety miałam ogromne oczekiwania co do tej książki, ale niestety ich nie spełniła. Nie wiem może to też fakt, że czytałam ją w trudnym dla mnie okresie 🤷🏻‍♀️

Ogólnie literaturę piękną czytam dość długo, tutaj też byłam przygotowana, że spędzę z tą książką dużo czasu, ale nie sądziłam, że aż tyle. Książka jest napisana w specyficzny sposób, co też trudniej się ją odbiera.

Ale też nie poczułam żadnej więzi z bohaterkami. Miałam nadzieję, że będą bliskie mojemu sercu. Niestety, autorka dobrze ich nie przedstawiła, późniejsze wydarzenia również nie zbliżyły mnie do nich.

Kobiety te przeszły wiele w swoim życiu. Już podróż przez Atlantyk była ciężka, a i kolejne lata w kolonii francuskiej ich nie oszczędzał. Dzięki temu między tymi dziewczynami pojawiła się więź przyjaźni.

I tak naprawdę tutaj też miałam nadzieję, że bardziej poczuję tę przyjaźń między bohaterkami, no niestety...
...