Motywem przewodnim zbioru jest zjawisko samotności potęgujące się u ludzi w miarę starzenia się, a także samotność i starość w świetle koncepcji jakości życia. Autorzy wskazują na problem osamotnienia człowieka chorego oraz na szerszy problem - starzenia się społeczeństw. Formułują postulaty zorganizowania właściwej opieki socjalnej, medycznej, psychologicznej nad człowiekiem starym i przezwyciężenia stereotypów społecznych dotyczących seniorów.