Potworna

Słuchajcie, aż nie jestem w stanie skleić słów, które by wyrażały jak bardzo mnie ta książka zafascynowała! Poznałam w niej przedziwną postać, która została stworzona do życia przez swojego ojca. Jest niesamowita, z wyglądu śliczna istota, jednak pod płaszczem ukrywa ogromne skrzydła, pod paznokciami wielkie pazury, pod spódnicą ogon z trzema końcami wypełnionego jadem i oczami, które zmieniają się na kocie. Ma niesamowity zmysł wzroku, powonienia i słuchu. Jest łagodna, dobra i zagubiona. Całą historię opisuje swoimi słowami, która zdradza nam tyle, co sama wie. Jej powinnością względem ojca jest wykradanie młodych dziewcząt, które są chore. Przynosi je do ojca, on je uzdrawia, a następnie oddaje w ręce przyjacielowi, który zawozi je do cudownego miejsca. Ale czy naprawdę tak jest? Im dalej, tym większe mamy wątpliwości. W głowie naszej bohaterki zaczynają rodzić się pytania. Coraz bardziej nie wie komu może zaufać i dlaczego słowa ojca nie zgadzają się że słowami tajemniczego chłopca? Kto tak naprawdę chce ją oszukać i dlaczego?
Kurcze, jak ja ogromnie wciągnęłam się w tą książkę:-) To niebywałe jakie niesie napięcie, nie potrafiłam jej odłożyć na miejsce. Co z tego, że jej bohaterowie są magiczni, bądź stworzeni, skoro ukazuje prawdziwe problemy ludzkości. Pierwsze zauroczenia, tęsknoty za rodziną, świadomość, że jest się innym, kradzieże dzieci, głosy sumienia, kłamstwa, manipulacje, fałszywy obraz świata... To wszystko sprawia, że książka jest naprawdę wyjątkowa...

Bardzo fajna baśń i dla dzieci i dla dorosłych. Trochę inna od wszystkich tych, które czytałam do tej pory. Jedynie miałabym zastrzeżenia co do zakończenia, niby książka skończyła się dobrze, ale jednak nie do końca.