Zmiany w strukturze demograficznej, polegające na wzroście udziału ludzi starych w polskim społeczeństwie, generują wiele problemów, zwłaszcza w sferze polityki społecznej i gospodarczej. Wydłużanie się życia człowieka, przede wszystkim okresu starości, rodzi refleksję nad specyfiką i jakością tego etapu życia. Książka obejmuje główne zagadnienia dotyczące procesu starzenia w ujęciu demograficznym i indywidualnym. Zawiera charakterystykę źródeł starości biologicznej i psychospołecznej człowieka, prezentuje typowe dla wieku emerytalnego sytuacje kryzysowe oraz możliwości rozwojowe ludzi starych. Przedstawia także wyniki badań empirycznych na temat ich postaw edukacyjnych, edukacja bowiem stanowi ważny element w procesie utrzymywania autonomii oraz samodzielności osób starszych.