Głównym celem dysertacji było oszacowanie stopnie zróżnicowania antropologicznego populacji ludzkich zamieszkujących dorzecze Odry i Wisły w okresie wpływów rzymskich i we wczesnym średniowieczu. Przeprowadzono synchroniczną i diachroniczną analizę wewnątrzpopulacyjnej i zewnątrzpopulacyjnej zmienności cech metrycznych czaszki. Temat rozważano w nawiązaniu do dyskusji o kontynuacji lub dyskontynuacji systemów społeczno-kulturowych na przełomie starożytności i średniowiecza. Dyskusja jest częścią interdyscyplinarnych badań etnogenezy Słowian czasu i procesu zasiedlania terytorium obecnej Polski, badań zdominowanych przez archeologów i ich punkt widzenia. Stworzono na podstawie publikowanych i niepublikowanych danych obszerną bazę materiałową, obejmującą ok. 7000 tys. Użyto nowoczesne metody jednocechowej i wielocechowej analizy danych. W niniejszej pracy użyto metody analizy skupień, analizy składowych głównych i ocenę odległości biologicznych Mahalanobisa. Wnioski zawierają szczegółowy opis zróżnicowania morfologicznego populacji z okresu wpływów rzymskich i w średniowieczu. Oceniono wewnątrzpopulacyjne i międzypopulacyjne zróżnicowanie morfologiczne w ujęciu synchronicznym i diachronicznym. Cechy metryczne czaszek wyróżniające ich pokrewieństwo były scharakteryzowane. W nawiązaniu do dyskusji kontynuacji lub dyskontynuacji etnogenezy Słowian rezultaty niniejszej pracy wspierają model przemian społeczno-kulturowych lokalizujących pochodzenie plemion Słowian w dorzeczu Odry i Wisły na przełomie er.