Polityczne dzieło Edvarda Benesa

Małą Ententą nazwano blok trzech państw: Czechosłowacji, Rumunii i Jugosławii stworzony po zakończeniu I wojny światowej,po rozpadzie Austro-Węgier. Głównym jego twórcą był Edvard Bene czeski polityk, najbliższy współpracownik prof. Toma G. Masaryka, minister spraw zagranicznych Czechosłowacji w latach 1918-1935. Obaj ci politycy odegrali najważniejsza rolę w akcji niepodległościowej, która doprowadziła do powstania po I wojnie światowej Państwa Czechosłowackiego.

Zarówno Czechosłowacja jak też Rumunia i Jugosławia obawiały się rewizjonizmu węgierskiego te obawy stały się spoiwem sojuszu zwanego Małą Ententą. Autor przedstawia czeską akcję niepodległościową w latach 1914-1918, proces formowania Małej Ententy w latach 1920-1921, rolę, jaką w tym procesie odegrał E. Bene oraz działania bloku do roku 1925, czyli do konferencji w Locarno. Konferencja w Locarno i podpisane tam układy, a szczególnie gwarancje granic Niemiec z Belgią i Francją oraz odmowa Niemiec takich gwarancji dla granic z Czechosłowacją i Polską, zmieniła układ sił w Europie, wzmocniła
Niemcy kosztem państw mniejszych, w tym członków Małej Ententy, otwierała w przyszłości możliwość rewizji terytorialnych. Niestety, w tym czasie ani E. Bene, ani inni politycy nie rozumieli tych negatywnych skutków. Ujawniły się one w następnych latach, a najostrzej w 1938 r., kiedy doszło do podpisania układu monachijskiego oddającego Niemcom Sudety. Wtedy też Mała Ententa przestała praktycznie istnieć.