Nie aspirując do przedstawiania wyczerpującego obrazu Polski międzywojennej, z okruchów scen, drobnych obrazów przywoływanych z pamięci ówczesnego dziecka i nastolatki, autorka buduje pasjonujący wizerunek środowiska, które było motorem odrodzenia i rozwoju naszego kraju po 1918 r. Jest to subiektywny, prywatny, chwilami intymny opis środowisk młodej polskiej inteligencji i burżuazji, które w procesie gwałtownych, nierzadko dramatycznych przemian, wyłaniają się z różnych grup społecznych XIX wieku: ziemiaństwa, wojskowych, urzędników oraz zamożnego chłopstwa.