Pod marmurowym niebem

"Pod marmurowym niebem" to obraz drogi jaką podążają potomkowie cesarza Szahdżahana i Ardżumand, nazywaną przez męża Mumtaz Mahal. Opowieść snuta przez ich córkę Dżahanarę o własnym życiu, historii Hindustanu oraz niesłabnącym uczuciu ojca do matki, nawet po jej śmierci. Snując opowieść roztacza przed swoimi wnuczkami wszystko to co widziały jej oczy i czego doświadczył kraj pod wpływem nienawistnych rządów Aurangzeba.
Ciągła wojna z Persami, jak i innymi plemionami przeciwników cesarza wciąż przedłużała konflikt trwający od lat, ale największym wrogiem stał się jeden z synów, który uwięziwszy ojca i siostrę, morduje brata, chcąc samemu sprawować rządy.

Opowieść nie jest tak barwna jak zakładałam. Mimo poprawnej narracji, plastycznych opisów, momentami kończąc jeden rozdział spodziewałam się co zastanę w kolejnym. Łatwe do przewidzenia były skutki braterskiej rywalizacji, a opisywane lata terroru w państwie biorą górę nad innymi wątkami. Znów układy, polityka, nieokiełznany rządzący staje na pierwszym planie. A budowa Tadż Mahal jest tylko lekkim ukłonem w stosunku do uczuć jakimi mąż darzył żonę i spełnieniem obietnicy umierającej, że wybuduje dla niej pomnik i będzie ją tam odwiedzał w każdą rocznice śmierci.

Nie nazwałabym jednak tej książki romansem, choć opisuje również uczucie głównej bohaterki do Isy, budowniczego i twórcy mauzoleum. Jest to powieści historyczna, a ta oczywiście nie musi wiernie oddawać minionej rzeczywistości, ale na pewno ukazuj...

Cudowna książka, przybliża odrobinę kulturę Indii, cudowna historia miłości i poświęcenia. Momentami wzrusza do łez.