PISMA to trzeci, ostatni, zbiór Biblii Hebrajskiej. W swojej kanonicznej postaci ukształtował się najpóźniej, w ostatnich wiekach ery przedchrześcijańskiej, oraz został dołączony do dwóch istniejących zbiorów, czyli Tory i Proroków. W niemal wszystkich księgach z tego zbioru dominuje perspektywa mądrościowa i dydaktyczna, jako owoc refleksji biblijnego Izraela nad własną tożsamością oraz przeszłością i przyszłością.