Pisklak

Najpierw zajrzałam do książki. Ilustracje przypominają mi lektury, które czytałam jako nastolatka. Czarno – białe. Wariacje kresek układające się w postacie, rośliny, krajobrazy, sprzęty. I odzywa się przy tym przeglądaniu jakaś nutka nostalgii, może nawet jesiennej melancholii. Coś w rodzaju tęsknoty za tym, co bezpowrotnie minęło. Bo nawet czytane na nowo już nie będzie tą pierwszą lekturą. A potem spora radość, bo książka Zuzanny Orlińskiej przypomina jednak książkę sprzed lat. „Ten Obcy”, bo o nim tu mowa, to książka – nawet lektura szkolna, która mi się szalenie podobała.

Małe miasteczko na prowincji, mieszkańcy żyją swoimi problemami i innych. Każdy tu zna każdego. Trudno ukryć tu cokolwiek w tajemnicy. A jednak. Nastoletnia Klara przeżywa narodziny swojego braciszka Piotrusia. Pojawiają się problemy zdrowotne i rodzice kierują całą swoją uwagę właśnie na malca, który dopiero co pojawił się na świecie. Klara lubi samotność. Ma wprawdzie przyjaciółkę od serca, Hankę, ale są chwile, kiedy dziewczyna lubi tylko i wyłącznie swoje towarzystwo. Są miejsca, w których lubi być tylko sama. Takim właśnie miejscem jest stara, stylowa willa, która lata świetności ma już za sobą. Dom Wariatki, jak ją tu nazywa się w okolicy, niesamowicie działa na wyobraźnię dziewczyny. Zresztą ta zapisuje wymyślone przez siebie historie na kartkach papieru – widać, że ma talent literacki. Właśnie w tym miejscu Klara lubi być sama. Pewnego dnia odkrywa, że w willi ktoś pomieszkuje. Kiedy ok...

Dwie przyjaciółki Klara i Hanka spotykają dwóch braci, uciekinierów z domu, którzy chcą dotrzeć do Irlandii do matki. Dziewczyny pomagają chłopakom niestety nie wszystkim to się podoba.
Historia nastoletniej Klary, która zbyt szybko musiała dorosnąć, nie dość, że zmaga się z problemami w domu teraz również jej uporządkowane życie poza nim ulega zmianie. Dziewczyna jest jak pisklak nieporadna, ulega manipulacjom, by później pokazać całemu światu, że staje się odpowiedzialna. Autorka poruszyła w tej powieści sporo problemów: choroba w rodzinie, która dotyka przede wszystkim dorosłych, a to ma również wpływ na dzieci, problem emigracji i związanego z nim odrzucenia i samotności, miasteczkowe elity, które rządzą, bezmyślność młodzieży. Mamy też i pozywane strony: odpowiedzialność za własne czyny, dojrzewanie, ale w tym dobrym aspekcie, przyjaźń. Bardzo dobre jest też nawiązanie do czasów II wojny światowej, a sprawa tajemniczego domu tworzy historię bardziej zagadkową. Zdumiewa jak autorka na tych 176 stronach poruszyła w znakomity sposób tyle problemów, nie używając wyjaśnień, pozostawiając to czytelnikowi. Beztroskie młodzieńcze czasy zmieniają się w odpowiedzialną dorosłość.