Piękna Bestia. Opowieść seksualnej niewolnicy Jędzy z Belsen

Ta książka to dla mnie duże rozczarowanie. Miała to być opowieść "kobiety, która mając 12 lat, została seksualną niewolnicą Grese", ale już o tym, że Violeta Flores nigdy nie istniała, nikt nie raczył w opisie wspomnieć. To taka książka - zrób to sam, grzeb sobie czytelniku w internecie, w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie: prawda czy fałsz?
Nie znoszę takiego rozmyślnego wprowadzania w błąd, bo gdybym wiedziała, że to powieść tak luźno oparta na faktach, pewnie bym się nie skusiła na jej kupno. Ostentacyjny tytuł pomijam milczeniem, to w tych czasach przecież takie modne...

Mimo wszystko zaczynając czytać miałam jeszcze nadzieję, że to jednak opracowanie historyczne. Dość szybko jednak rzuciłam książkę w kąt i zaczęłam przeczesywać źródła w poszukiwaniu owej Violety Flores i przytaczanych przez nią faktów. Jak się okazało, zamiast historii, docelowo otrzymałam trudno strawną papkę w postaci rozmowy fikcyjnej i bardzo, bardzo mnie irytującej pary.

Od początku drażniły mnie wstawki o życiu Balaguera - co kogo obchodzą jego relację z żoną, ojcem, psem czy paprotką?! Zanim w ogóle dotarliśmy do Irmy Grese zdążyłam się już ze złości spocić i wygryźć kawałek książki, oczywiście niechcący (przysięgam!).
Później dowiedziałam się, że Irma robiła sobie abażury z ludzkiej skóry (musiała się chyba blisko przyjaźnić z Ilse Koch), o czym w biografii Grese nikt się nawet słowem nie zająknął. To robiła te abażury czy nie? Czytelniku - googluj sobie, w końcu masz p...