Papierem w system. Prasa drugoobiegowa w PRL

Prasa podziemna (drugoobiegowa), czyli wydawana bez zgody władz PRL, stanowiła fenomen wydawniczy, który nie ma swojego odpowiednika na świecie. Była jednym z najważniejszych oręży opozycji w walce z komunistycznym reżimem. Bogactwo tytułów oraz nakłady były dowodem na odwagę oraz determinację polskiego społeczeństwa w walce o wolność słowa. Czasopisma podziemne były wydawane tuż po wojnie przez organizacje niepodległościowe, a następnie przez różne grupy opozycyjne, Solidarność, ale także organizacje młodzieżowe, studenckie, duszpasterstwa i wiele innych. Do 1956 r. pisemka nie miały szerokiego grona odbiorców, stanowiły jednak dowód na to, że nie całe społeczeństwo, jak głosiła propaganda, budowało swoją nową, socjalistyczną ojczyznę. Ich rozkwit przypadał na lata 1976-1989, zaś apogeum stanowił rok 1981, kiedy prasa stała się "tubą" idei i haseł Solidarności. Prezentowany album nie ma charakteru całościowego przeglądu ukazujących się w PRL-u czasopism drugoobiegowych. Świadomie zrezygnowano z analizy ich zawartości treściowej czy deklaracji ideowych poszczególnych organizacji, które zajmowały się ich wydawaniem. Jego celem jest przybliżenie masowego zjawiska, jakim było wydawanie nieocenzurowanych wydawnictw ciągłych, które trafiały wprost w ręce odbiorcy spragnionego innego od propagandowej "papki", żywego, a co najważniejsze, niezakłamanego słowa. Zjawiska niezwykle ważnego i interesującego, które bezsprzecznie przyczyniło się do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim była demokratyzacja polskiego systemu politycznego.