Opinia na temat książki Panna z Jaśminowa

"Niczyje życie nie jest proste, kochanie, cokolwiek byśmy o tym myśleli. Zawsze jest w nim cierpienie, choroba, strata..."

Macie ochotę na kilka godzin przenieść się na salony, ociekające przepychem bale, wystawne kolację, a jednocześnie w niespokojne czasy walki o niepodległość?

Szczęśliwe dzieciństwo Niny zostaje brutalnie przerwane po śmierci rodziców. Osierocona trafia pod dach państwa Borutyńskich. Wujostwo na każdym kroku przypomina dziewczynie, że jest dla nich ciężarem. Otuchę i bliskość znajduje w ramionach ukochanej niani i kuzynki Bini, którą kocha jak siostrę. Czasy, w których wartość człowieka określa nadany tytuł i pochodzenie, sprawiają, że zbliżający się przyjazd hrabiego Klonowieckiego ekscytuje całą rodzinę. Dziewczyna marzy o wielkiej miłości i to właśnie spotkanie z dawno nie widzianym wujem sprawia, że zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Nieświadomy skrywanych uczuć arystokrata, postanawia zostać opiekunem prawnym młodej panienki.

Znakomity styl pisania sprawia, że opisana historia wciąga od pierwszej chwili i oczarowuje klimatem. Autorka niezwykle barwnie opisuje realia życia w XIX wieku. Mogłam poczuć się świadkiem protestów ludności, krwawych zamieszek Polaków walczących o wolność narodu. Nina znajduje się u progu dorosłości, stopniowo z naiwnej dziewczynki z głową pełną marzeń, dojrzewa i przygotowuje się do zarządzania dworem.

To pierwsza odsłona rozbudowanego cyklu "Kochankowie burzy". Końcówka pozostawia niedosyt, więc już czekam z niecierpliwością na kontynuację.