Pańczatantra, czyli Pięcioksiąg, zbiór bajek spisanych w języku Indii starożytnych – sanskrycie, przypisywany wedle tradycji mędrcowi o imieniu Wisznuśarman, zyskał ogromną popularność nie tylko w swym rodzimym kraju; utwory zawarte w tej skarbnicy opowieści stały się inspiracją dla wielu europejskich bajkopisarzy, m.in. La Fontaine’a, Kryłowa czy Krasickiego. Książka Hanny Urbańskiej zawiera analizę wybranych wątków obecnych w polskiej bajce – zarówno literackiej, jak i ludowej – których pierwowzory odnaleźć można w sanskryckim zbiorze Pańczatantry. Autorka śledzi ścieżki, którymi bajki te przywędrowały do literatury polskiej; analiza obejmuje zatem nie tylko odpowiednie warianty zamieszczone w azjatyckich przekładach czy parafrazach Pięcioksięgu, lecz także w średniowiecznych europejskich zbiorach czy kompendiach. Ważnym uzupełnieniem jest wybór tekstów bajkowych, tłumaczonych z języka sanskryckiego oraz łacińskiego. Książka stanowi cenne źródło informacji dla badaczy folkloru polskiego, literaturoznawców, a także dla wszystkich zainteresowanych kulturą i tradycją narodów Azji. (Joanna Sachse)