/276e40eeb97d90b187f9a84da96606dc/n/pamietnik-ksiezny-daszkow-damy-honorowej-katarzyny-ii-cesarzowej-wszechrosji)
Autorka publikowanego "Pamiętnika", księżna Katarzyna Romanowna Daszkowa, była jedną z najciekawszych postaci rosyjskiego Oświecenia.
Zaprzyjaźniona z wieloma wybitnymi osobistościami, które nadawały ton życiu umysłowemu Europy, położyła ogromne zasługi dla rozwoju nauki i
literatury w Rosji. Przez 11 lat, od1783 do 1794 r., stała na czele Akademii Nauk i Akademii Rosyjskiej — dwóch największych w imperium instytucji naukowych. Wszechstronność jej zainteresowań budziła podziw współczesnych swym iście renesansowym rozmachem. Jednocześnie żywo uczestniczyła w życiu politycznym (...). Współdziałała z wielką księżną Katarzyną w czerwcowym przewrocie 1762 r., który wyniósł jej przyjaciółkę na tron imperium. Później w "Pamiętniku" będzie wyolbrzymiać własną w tym rolę, czego nie wybaczą jej historycy, a co czytelnik przyjmie zapewne
jako przejaw zwykłej ludzkiej słabości. W ciągu swego blisko 70-letniego życia wznosiła się na szczyty kariery i popadała w niełaskę; los nie szczędził jej nawet goryczy zesłania. Żyła w tłumie przyjaciół — i zarazem niemal całkowicie samotnie. Biografia Daszkowej jest mocno osadzona w dziejach Rosji drugiej połowy XVIII stulecia, z jej wzlotami i upadkami, z tragediami na antyczną miarę, z dniem powszednim imperium, a zwłaszcza jego stolicy.
Zaprzyjaźniona z wieloma wybitnymi osobistościami, które nadawały ton życiu umysłowemu Europy, położyła ogromne zasługi dla rozwoju nauki i
literatury w Rosji. Przez 11 lat, od1783 do 1794 r., stała na czele Akademii Nauk i Akademii Rosyjskiej — dwóch największych w imperium instytucji naukowych. Wszechstronność jej zainteresowań budziła podziw współczesnych swym iście renesansowym rozmachem. Jednocześnie żywo uczestniczyła w życiu politycznym (...). Współdziałała z wielką księżną Katarzyną w czerwcowym przewrocie 1762 r., który wyniósł jej przyjaciółkę na tron imperium. Później w "Pamiętniku" będzie wyolbrzymiać własną w tym rolę, czego nie wybaczą jej historycy, a co czytelnik przyjmie zapewne
jako przejaw zwykłej ludzkiej słabości. W ciągu swego blisko 70-letniego życia wznosiła się na szczyty kariery i popadała w niełaskę; los nie szczędził jej nawet goryczy zesłania. Żyła w tłumie przyjaciół — i zarazem niemal całkowicie samotnie. Biografia Daszkowej jest mocno osadzona w dziejach Rosji drugiej połowy XVIII stulecia, z jej wzlotami i upadkami, z tragediami na antyczną miarę, z dniem powszednim imperium, a zwłaszcza jego stolicy.
