Poznański pałac Górków miał bardzo burzliwą historię: był wystawną siedzibą możnych rodów wielkopolskich (Szamotulskich i Górków), a także zborem protestanckim zamienionym na klasztor Benedyktynek. Okazały budynek wykorzystywano również jako pomieszczenia szkolne. Stał się w końcu zwykłą kamienicą staromiejską. Dziś mieści zbiory i pracownie Muzeum Archeologicznego. Bogata historia znajduje swoje odbicie w kształcie budowli, która wciąż jest przedmiotem zainteresowania badaczy, usiłujących odtworzyć formy pałacu z czasów jego największej świetności, kiedy luksusowe wyposażenie, z legendarną sadzawką na dachu, olśniewało ówcześnie podejmowanych w pałacu znakomitych gości. Prezentacją efektów najnowszych tego typu badań jest wydana w serii Zabytki Poznania Biblioteki Kroniki Miasta Poznania monografia pałacu pióra prof. Jana Skuratowicza, znawcy i badacza architektury poznańskiej i rezydencjonalnej. Dziesięć lat po wydaniu w tej samej serii opracowania autorstwa prof. Teresy Jakimowicz autor prezentuje własną koncepcję konserwatorską dla tej wyjątkowej rezydencji i wskazuje na najcenniejsze zachowane relikty z czasów Górków. Całość ilustrowana jest archiwaliami, barwnymi zdjęciami współczesnymi i komputerowymi wizualizacjami rekonstrukcyjnymi.