Opinia na temat książki Opowieści niesamowite

Początek był wbrew moim oczekiwaniom ciężki. Cztery pierwsze opowiadania, tytułowane kobiecymi imionami są bezczelnie pisane na jedno kopyto, w myśl tego samego, niezmiennego schematu.
Do tego językiem który nijak do mnie nie trafił, jakiś taki.. zbyt gładki.
Potem na szczęście jest już lepiej, czego dobrym przykładem są "Czarny kot", "William Wilson", czy "Przedwczesny pogrzeb". A i forma się zmienia, na rzecz języka dużo bardziej przystępnego.
Oczywiście powieścią grozy ciężko to nazwać w obecnych czasach, bo przywykliśmy do mniej subtelnych sposobów na przyspieszenie bicia serca.
Ale nie dziwię się że w XIX, czy na początku XX wieku takie opowiadania, tak samo jak Stokerowy "Dracula" mogły robić spore wrażenie na czytelnikach. Teraz wywołują raczej kpiarski uśmieszek.
Warsztatowo w dalszej części jest świetnie, ale wybitnie marny początek zaważył na mimo wszystko słabiutkiej ocenie.