Opatrzność pozornie jest historią powstawania poprzedniej powieści tego autora, Izmaela - tak naprawdę jednak to głos w dyskusji dotyczącej kwestii fundamentalnych: Boga, Doskonałości, Życia i Śmierci. Quinn przedstawia w "Opatrzności" własną drogę do zrozumienia ludzkiej kondycji i miejsca człowieka w świecie. Dowodzi, że nie ma "Jedynej słusznej recepty na życie" i że jeżeli cokolwiek może służyć za ideę przewodnią, to powinna być to świadomość, iż człowiek nie jest ani panem innego stworzenia, ani sługą bogów. Człowiek jest częścią wspólnoty istot żyjących.