Opinia na temat książki Okruchy dnia

Bardzo smakowita książka. Delektowałam się językiem, nastrojem i opisami krajobrazu. Świetny portret psychologiczny, ale też opis stosunków panujących w „wyższych sfera” w Anglii przed wybuchem II wojny światowej. Stavens był kamerdynerem u bardzo wpływowego lorda i jest dumny z tego co robi i kim jest. To jest w nim piękne i we współczesnym świecie coraz rzadsze. Niestety jego chlebodawca umiera i Stavens zaczyna pracować dla nowego właściciela domu. Jego dotychczasowy świat się rozpada. Pod pretekstem spotkania z byłą gospodynią wyrusza na sześciodniową wycieczkę. Wyprawa ta jest swoistą spowiedzią, podsumowaniem całego dotychczasowego życia. Nic nie wiemy o matce Stavensa, natomiast jego ojciec był też kamerdynerem. Można przypuszczać, że to on wpoił mu zasady życia i pracy. Jadąc i podziwiając angielski krajobraz zastanawia się co to znaczy dla niego być dobrym kamerdynerem i czy on tym narzuconym sobie ideałom sprostał. Czy jednak ten sztywny gorset nie doprowadza do zaniku normalnych ludzkich odruchów. Czy dla Sravensa istnieje coś poza pracą. Myślę, że i teraz znaleźlibyśmy ludzi, którzy wyłącznie i całkowicie identyfikują się ze swoją pracą. A co wtedy tracą? Czy można zablokować własne uczucia i myśli, aby świat nigdy się o nich nie dowiedział? Czy nie spotykamy ludzi, którzy się tak identyfikują z kimś lub z jakąś ideą, że zatracają swoje własne poglądy i uczucia. Ile we mnie jest z kamerdynera? Jest to gorzka opowieść o życiu, o jego sensie i celu. Jest to mądra książka i w swym wymiarze psychologicznym ponadczasowa.
Warto tą książkę przeczytać i przemyśleć.