Okna

Już gdy tylko ujrzałam okładkę wiedziałam, że to będzie coś dobrego:-) Kocham czytać thrillery i bardzo lubię, kiedy mnie zaskakują. Tutaj choć miałam pewne podejrzenia co do Moniki, to jednak prawdziwa osoba zaginionej mnie zaskoczyła. Na temat jej śmierci miałam wiele opcji i jak widać żadna się nie sprawdziła:-) Nie odgadłam zachowania dwóch mężczyzn i tym bardziej końcówki, którą przeczytałam na jednym wdechu. Akcja niby szybka, aczkolwiek w zwolnionym tempie. Autorka starała nam się wszystko później wytłumaczyć i mnie te odpowiedzi jak najbardziej usatysfakcjonowały.
Teraz wam podkreślę, że oceniam tylko treść. W tekście czasem litery się troszkę rozchodzą i nie byłam pewna, czy to nie było za sprawą atmosfery, jaka wtedy panowała. Ogólnie bardzo duży druczek, który uwielbiam w książkach. Tym bardziej, że nie jest ona długa. Sam tytuł zrozumiałam po połowie tekstu, który zasiał w mojej głowie niepewność i strach. Sama chyba od dzieciństwa nie przepadam za wysokimi oknami, gdyż bardzo łatwo jest z nich wypaść.
Sądząc po tekście, autorka jest bardzo wrażliwą osobą, co dało się odczuć niemal na każdym kroku. Nawet momenty złości były w delikatniejszej wersji, co mi bardzo odpowiadało. Każda z postaci ma swój osobny charakter, co ciekawie wpływa na książkę. Pisana z perspektywy dwojga ludzi znakomicie dopowiada niewiadome. Na całe szczęście był to dość spokojny thriller z przeznaczeniem na myślenie, a nie na wylew krwi. Dlatego dodałabym go do kategorii thriller...

Judyta jest pielęgniarką, kobietą po rozwodzie, ale nie jest sama - ma przyjaciółkę. Na horyzoncie pojawia się nowy mężczyzna. Komu ufać? Co może się stać, jeśli zazdrość stanie się chorobliwa? Jak dawne decyzje mogą wpłynąć na dorosłe życie?

Dużo pytań i właściwe autorka na wszystkie odpowiedziała.

Ta książka leżała dość długo na moim stosiku hańby i w końcu się za nią wzięłam. Do zakupu skusiła mnie okładka i tytuł. I niestety to jest to, co mi w tej książce najbardziej przypadło do gustu. To nie była książka dla mnie. Pomysł na fabułę dobry, choć przewidywalny do bólu, to nawet to jakoś specjalnie nie przeszkadzało. Niestety język powieści mnie nie urzekł. Sporo nic niewnoszących opisów, odrobinę infantylne dialogi, kompletny brak napięcia… no jakoś nie. Może gdybym się nastawiła na obyczajówkę, a nie na thriller, to byłoby inaczej. Nie wiem. Coś mi tu ewidentnie nie zagrało. Nie mam pojęcia skąd to się wzięło, ale mam poczucie, że jestem za stara na tę książkę, bo ja już to wszystko gdzieś czytałam.

Polecam jednak przeczytać i przekonać się samemu. Opinie na LC są naprawdę zacne.