Opinia na temat książki Ogniste serca

Agnieszka Lingas - Łoniewska przez swoich czytelników okrzyknięta została “dilerką emocji”. Osobiście daleka jestem od nadawania takich przydomków, jednak akurat w przypadku tej autorki, uważam, że jest to naprawdę trafne określenie.

Z literaturą twórczyni miałam do czynienia wiele razy i choć może ktoś powiedzieć, że nieco przesadzam, tak czuje, że każdą kolejną książkę spod jej pióra “wezmę w ciemno”. Głównie właśnie za to, że niczym diler — dawkuje emocje, wprowadza czytelnika w stan podekscytowania i oczekiwania, by na samym końcu totalnie uzależnić od swojego pióra.

Tym razem miałam okazję przeczytać powieść, która została wznowiona. Pierwsze wydanie “Ognistych serc” zostało opublikowane w 2017 roku pod tytułem ”Boys from Hell”.

Anna Scott niedawno wróciła do swojej rodzinnej miejscowości. Osiemnastolatka nie jest z tego faktu zadowolona, ale nie jest też w stanie przeciwstawić się decyzji rodziców, którzy uznali, że jej obecność przy boku ojca — burmistrza, dobrze wpłynie na jego polityczną prezencję. Po powrocie dziewczyna spotyka się obojętnością, a czasem i nawet wrogością lokalnej młodzieży, którzy patrząc na nią z góry, traktują jak snobkę. Wewnętrzne rozterki, poczucie niesprawiedliwości i samotności, wpływają negatywnie na nastrój Anny, która często wybiera się na samotne spacery po lesie, nieopodal jej posiadłości. Młodzieńcza nierozwaga, pewnego razu wpędza ją w niemałe kłopoty. Napotyka się na członków lokalnego gangu motocyklowego, którzy wyglądają na niebezpiecznych. Z opresji ratuje ją dwudziestopięcioletni Jax — szef harleyowców, który jest nie tylko nieziemsko przystojny, ale również bardzo intrygujący. Od tamtej pory życie Anny nabiera kolorów, choć nie zawsze są to pozytywne barwy. Anna i Jax poczują na własnej skórze, jak trudno jest budować relację, kiedy na drodze staje różnica wieku, odmienny społeczny status i osoby trzecie.

Dałam się porwać tej historii, która oczarowała mnie swoją lekkością pierwszej miłości, ciekawymi bohaterami, niewygodnymi konfliktami i przesłaniami, jakie można z treści powieści wyciągnąć.

Główna bohaterka wbrew pozorom nie jest naiwną nastolatką, która dała się uwieść starszemu od siebie mężczyźnie. Anna mimo całej wrażliwości i pewnej nostalgii, która czasem przejmuje nad nią kontrolę, jest mądrą i rozważną dziewczyną, stanowczo dojrzalszą, niż wskazuje na to jej metryka. Choć uczucie do Jaxa wybucha w niej niespodziewanie i bardzo intensywnie, stara się ułożyć ich sprawy, tak by relacja mogła się rozwijać. Imponuje swoim charakterem, wnikliwymi wypowiedziami i otwartością.

Jaxa doświadczyło życie, więc mimo tego, że jest ledwo po dwudziestce, patrzy świat oczami człowieka, który szalone lata młodości ma już dawno za sobą. Długo waha się i analizuje, czy związek z Anną jest odpowiedni dla nich obojga. Wydaje mu się, że nie może pozwolić sobie na zapomnienie, chwilę wytchnienia i przede wszystkim, że nie może czegoś od życia wziąć dla siebie, a wręcz przeciwnie, powinien tylko dawać.

Autorka tchnęła w swoich bohaterów ogromną dawkę życia, sprawiając, że są oni bardzo autentyczni, oryginalni i różni od siebie. Urzekają swoim podejściem do życia, choć ich działania czasem łamią czytelnicze serce, tak są w pełni usprawiedliwione i każdy empatyczny czytelnik w napięciu będzie pochłaniał kolejne kartki, tej emocjonalnej powieści.

“Ogniste serca” to opowieść o miłości, która jest bardzo trudna, choć oddana i pełna pasji. Pomimo wielu przeciwności Anna i Jax widzą w sobie bratnie dusze, pragną swojej bliskości i choć pochodzą z różnych światów, doskonale się rozumieją.

Muszę przyznać, że praktycznie każdy ważny wątek w powieści został świetnie przedstawiony. Różnica wieku na pierwszy rzut oka, nie jest powalająca i wielu czytelników uzna to za wyolbrzymienie, lecz kiedy podda się przemyśleniom fakt, że Anna jest jeszcze uczennicą liceum, a Jax to dorosły harleyowiec, wtedy sprawa wieku bohaterów, może rzeczywiście stanowić problem. Zderzenie dwóch światów i konflikty, jakie z tego wynikły, również zostały świetnie zaprezentowane. Apodyktyczny ojciec, nieprzychylne społeczeństwo, wszelkie manipulacje osób z bliskiego otoczenia to są rzeczywiste przeszkody, które mogłyby wystąpić w prawdziwym życiu.

Na uwagę stanowczo zasługuje również to, jak fantastycznie autorka pozwoliła bohaterom dojrzeć, zrozumieć i zaakceptować to, co ich połączyło. Przeskok w czasie daje nie tylko możliwość wydoroślenia Annie, ale i pozwala Jaxowi na zrozumienie, co jest dla niego najważniejsze.

Powieść jest uniwersalna, więc zachwycą się nią zarówno nastolatkowie, jak i osoby dorosłe, które z rozrzewnieniem być może przy okazji lektury, wrócą do wspomnień, gdzie sami przeżywali swoje pierwsze zauroczenia, charakteryzujące się całą gamą niezwykle intensywnych odczuć. Powieść napisana jest prostym, zrozumiałym językiem. Nieco jednak nie przypadły mi do gustu dialogi bohaterów, w szczególności postać Jaxa, miała tendencję do nadmiernej patetyczności w swoich wypowiedziach. Dawało to efekt nadmiernego przesłodzenia, które zabierało komunikatom swobodę i realizm. Dynamika całej fabuły jest stonowana, trzymająca w napięciu, a zwroty akcji dostarczają czytelnikowi ogromu emocji.

Stanowczo polecam tę pozycję wszystkim tym, którzy uwielbiają miłosne opowieści, w których miłość walczy z przeciwnościami, wewnętrzne przekonania z poszerzaniem własnych granic, gdzie młodość pomaga dojrzałości zrozumieć, czym jest szczęście i radość. Przepiękna w swojej prostocie i przekazie, kolejna wspaniała książka Agnieszki Lingas - Łoniewskiej.