Opinia na temat książki Odnajdę cię

Ogromnie wam polecam byście czytali książki pani Agnieszki, gdyż nikt tak jak ona potrafi dać spokój na duszy, niepewność do otaczającego bohaterów czasu oraz miłość piękną, cudowną i niekończącą się praktycznie nigdy. Każdy niepokój w tej trzeciej i ostatniej jednocześnie części był taki uroczy, wręcz kwitnący. Mężczyzna robił co mógł by odnaleźć miłość swojego życia, podczas gdy ona uciekła z wcześniejszego miejsca, które nawiedziła wojna. On ma na tyle utrudnione zadanie, gdyż uciekł z obozu i boi się, że będzie poszukiwany. Choć wieść niesie, że nie żyje, czyli w sumie mógł być spokojny, to jednak w tamtych czasach nic nie było proste. Gdziekolwiek by się nie przemieszczał, a było mu trudno, gdyż kulał na jedną nogę, przeszukiwali jego dokumenty, a nawet dochodziło do tego, że musiał pokazywać swoją ranę, by udowodnić, że jest tym, za kogo się podaje. My widzimy jak wypytuje ludzi o losy jego ukochanej, jak składa ze strzępków informacji możliwość jej pobytu. Niestety nazwa miejscowości dokąd uciekła przepadła. I tutaj byłam dla niego pełna podziwu, gdyż nie poddawał się nawet wtedy. Nie pozwolił aby rozpacz przenikła jego ciało, tylko dalej brnął, aby do przodu, aby jak najszybciej ją odszukać. To część ostatnia, więc więcej wam nie zdradzę, jednak zapewniam, że historia będzie balsamem na wasze zbolałe ciało. Autorka pokazuje, że nie ma czegoś takiego jak utrata nadziei. Zawsze istnieje jakaś szansa na dojście do celu, tylko trzeba pragnąć całym sercem, by nasze myśli się ziściły. Potrafi podnieść na duchu strapionych, dać nadzieję na wyzdrowienie cierpiącym i sprawić, że ta nutka dobra i nadziei przejdzie również do naszego świata. Ja ogólnie staram się nie czytać książek z historią w tle, gdyż po nich przeważnie miałam nocne lęki, zaczynałam obawiać się najgorszych możliwości, gdyż budziły tylko niepokój. Zapewniam was jednak, że pióro autorki jest tego odwrotnością. Dokładnie takim plasterkiem, który może ukoić każdy ból na sercu. Wszystko zależy od nastawienia naszego ja, a tutaj możemy tylko je podreperować. Uwielbiam taki pozytywizm, gorąco polecam zacząć od części pierwszej!