Od Ziemi Świętej do ziemi Prusów. Książę Henryk Sandomierski jako ideał krzyżowca

Postać Henryka Sandomierskiego, jednego z młodszych synów Bolesława Krzywoustego, nie wzbudzała nigdy wielkiego zainteresowania mediewistów. Pozostający w cieniu, nie angażujący się w wielkie konflikty polityczne rozgrywające się między jego starszymi braćmi, pojawiał się epizodycznie w pracach poświęconych testamentowi Bolesława Krzywoustego i biografiach swych bardziej ambitnych i łaknących władzy braci. Nie sprzyjał także badaczom zainteresowanym tematem stan źródeł – rozproszone, nierzadko bardzo lakoniczne wzmianki o życiu i działalności Henryka, często zawierające bałamutne informacje i błędną chronologie wydarzeń. Przed kilku laty Agnieszka Teterycz-Puzio opublikowała biografię obejmującą całokształt życia i działalności sandomierskiego księcia, Remigiusz Gogosz poszedł inną drogą i skupił się w swej pracy na zagadnieniu związków Henryka z ideologią i ruchem krucjatowym. Autor sięgnął do nielicznych źródeł z epoki, kronik polskich – Wincentego zw. Kadłubkiem i Jana Długosza, lecz również do tekstów obcych, pochodzących z terenów Niemiec, Francji czy Cesarstwa Bizantyjskiego. Wykorzystał także w bardzo szerokim zakresie obszerną literaturę przedmiotu.... (z recenzji prof. M. Kwietnia)