/o-1025044/n/od-palanta-do-belcanta)
Autobiografia ikony polskiej muzyki estradowej Mieczysława Fogga (nazywanego polskim Mauricem Chevalierem i Bingiem Crosby).
Naukę śpiewu Fogg rozpoczął w kościelnym chórze, gdzie dostrzegł go Ludwik Sempoliński. Pomimo pierwszych sukcesów (razem z Chórem Dana) na deskach kabaretu „Qui pro quo” Fogg nie porzucił posady kasjera kolejowego PKP. Dopiero kariera solowa oraz kilkadziesiąt zaśpiewanych i nagranych przebojów (dla wytwórni Syrena Record, Odeon, Fogg Record) pozwoliły mu na pełne poświęcenie się pracy artystycznej.
Od tej pory jego popularność rosła błyskawicznie – Fogg zjeździł z setkami koncertów wszerz i wzdłuż nie tylko całą Polskę, ale także cały świat (od Laponii przez biegun północny, Stany Zjednoczone, Kanadę, Brazylię, po Tasmanię, Nową Zelandię, Australię, Gruzję i Uzbekistan). Nie przestał także dawać koncertów w czasach II wojny światowej i Powstania Warszawskiego, kiedy to zyskał przydomek „pieśniarza Warszawy”.
Przez karty książki przewija się cała plejada najważniejszych postaci polskiej estrady, m.in.: Jan Kiepura, Adolf Dymsza, Hanka Ordonówna, Mira Zimińska, Jerzy Jurandot, Eugeniusz Bodo, Zula Pogorzelska, Fryderyk Jarosy, Stefania Grodzieńska, Sława Przybylska, Maria Koterbska, Julian Tuwim, Stefan Wiech…
Książkę zamyka specjalnie do tej edycji napisane posłowie autorstwa Anny Mieszkowskiej (autorki m.in. popularnych biografii Mariana Hemara i Fryderyka Jarosyego).
Mieczysław Fogg, właściwie Mieczysław Fogiel (1901-1990)
Jeden z najpopularniejszych polskich piosenkarzy wszech czasów. W swojej ponad sześćdziesięcioletniej karierze wystąpił na blisko szesnastu tysiącach koncertów. Prowadził słynną kawiarnię na gruzach Warszawy – Cafe Fogg. Nagrał setki płyt i dziesiątki przebojów (najbardziej znane to m.in.: „Tango milonga”, „To ostatnia niedziela”, „Jesienne róże”, „Mały biały domek”, „Pierwszy siwy włos”, „W małym kinie”, „Co nam zostało z tych lat”, „Bo to się zwykle tak zaczyna”, „Piosenka o mojej Warszawie”).
Naukę śpiewu Fogg rozpoczął w kościelnym chórze, gdzie dostrzegł go Ludwik Sempoliński. Pomimo pierwszych sukcesów (razem z Chórem Dana) na deskach kabaretu „Qui pro quo” Fogg nie porzucił posady kasjera kolejowego PKP. Dopiero kariera solowa oraz kilkadziesiąt zaśpiewanych i nagranych przebojów (dla wytwórni Syrena Record, Odeon, Fogg Record) pozwoliły mu na pełne poświęcenie się pracy artystycznej.
Od tej pory jego popularność rosła błyskawicznie – Fogg zjeździł z setkami koncertów wszerz i wzdłuż nie tylko całą Polskę, ale także cały świat (od Laponii przez biegun północny, Stany Zjednoczone, Kanadę, Brazylię, po Tasmanię, Nową Zelandię, Australię, Gruzję i Uzbekistan). Nie przestał także dawać koncertów w czasach II wojny światowej i Powstania Warszawskiego, kiedy to zyskał przydomek „pieśniarza Warszawy”.
Przez karty książki przewija się cała plejada najważniejszych postaci polskiej estrady, m.in.: Jan Kiepura, Adolf Dymsza, Hanka Ordonówna, Mira Zimińska, Jerzy Jurandot, Eugeniusz Bodo, Zula Pogorzelska, Fryderyk Jarosy, Stefania Grodzieńska, Sława Przybylska, Maria Koterbska, Julian Tuwim, Stefan Wiech…
Książkę zamyka specjalnie do tej edycji napisane posłowie autorstwa Anny Mieszkowskiej (autorki m.in. popularnych biografii Mariana Hemara i Fryderyka Jarosyego).
Mieczysław Fogg, właściwie Mieczysław Fogiel (1901-1990)
Jeden z najpopularniejszych polskich piosenkarzy wszech czasów. W swojej ponad sześćdziesięcioletniej karierze wystąpił na blisko szesnastu tysiącach koncertów. Prowadził słynną kawiarnię na gruzach Warszawy – Cafe Fogg. Nagrał setki płyt i dziesiątki przebojów (najbardziej znane to m.in.: „Tango milonga”, „To ostatnia niedziela”, „Jesienne róże”, „Mały biały domek”, „Pierwszy siwy włos”, „W małym kinie”, „Co nam zostało z tych lat”, „Bo to się zwykle tak zaczyna”, „Piosenka o mojej Warszawie”).
