Monografia z pogranicza etnologii i folkloru, stanowi kompendium wiedzy na temat serbskiego tradycyjnego wesela. Autorka nie szczędziła trudu, aby zapoznać się ze zbiorami obyczajowymi i obrzędami ludowymi oraz towarzyszącymi im pieśniami ludowymi. Zgłębiła także serbską literaturę naukową oraz literaturę przedmiotu w wielu innych językach. Przy analizie wesela uwzględniła lirykę oraz epikę ludową, co daje wyobrażenie o zamkniętym w czasie i przestrzeni świecie rytuału weselnego, znacznie różniącego się od polskiego. Autorka odwołuje się do wielu zbiorów poezji ludowej, preferując 3-tomowe wydanie z początku XIX wieku wybitnego serbskiego zbieracza i folklorysty Vuka Karadźicia (1787-1884).