Laudacja dla Małgorzaty Ślarzyńskiej:
„Książka Obraz literatury włoskiej w Polsce w latach 70 i 8o XX wieku na łamach „Literatury na świecie” ma wszelkie cechy znakomitej pracy naukowej, przede wszystkim nadzwyczaj solidną podbudowę teoretyczną. Część poświęcona teorii przekładu, kładąca nacisk przede wszystkim na tzw. zwrot kulturowy Venutiego, imponuje erudycją. Ale skoro nie jesteśmy komisją doktorską, lecz jury nagrody literacko-artystycznej, równie ważne są inne aspekty książki, która ofiaruje znacznie więcej niż zapowiada tytuł. Poprzez analizę przekładów publikowanych w „Literaturze na świecie”, autorka przedstawia ówczesne życie literackie, politykę kulturalną, rolę cenzury i autocenzury. Wybory, jakich dokonuje zespół „Lnś” konfrontowane są dla uzyskania pełniejszego obrazu z linią programową innych czasopism oraz wydawnictw. Na podstawie szczegółowej analizy przekładów autorka pokazuje, jakich zabiegów na tekście dokonywali tłumacze, jak działała autocenzura, jakie kwestie uznawane były za drażliwe, jak wyglądała relacja między egzotyzacją a udomowieniem. Obrazu dopełniają wywiady z ówczesnymi redaktorami „Lnś”, ukazujące najrozmaitsze uwikłania wszelkiej działalności kulturalnej w tamtej epoce.
„Książka Obraz literatury włoskiej w Polsce w latach 70 i 8o XX wieku na łamach „Literatury na świecie” ma wszelkie cechy znakomitej pracy naukowej, przede wszystkim nadzwyczaj solidną podbudowę teoretyczną. Część poświęcona teorii przekładu, kładąca nacisk przede wszystkim na tzw. zwrot kulturowy Venutiego, imponuje erudycją. Ale skoro nie jesteśmy komisją doktorską, lecz jury nagrody literacko-artystycznej, równie ważne są inne aspekty książki, która ofiaruje znacznie więcej niż zapowiada tytuł. Poprzez analizę przekładów publikowanych w „Literaturze na świecie”, autorka przedstawia ówczesne życie literackie, politykę kulturalną, rolę cenzury i autocenzury. Wybory, jakich dokonuje zespół „Lnś” konfrontowane są dla uzyskania pełniejszego obrazu z linią programową innych czasopism oraz wydawnictw. Na podstawie szczegółowej analizy przekładów autorka pokazuje, jakich zabiegów na tekście dokonywali tłumacze, jak działała autocenzura, jakie kwestie uznawane były za drażliwe, jak wyglądała relacja między egzotyzacją a udomowieniem. Obrazu dopełniają wywiady z ówczesnymi redaktorami „Lnś”, ukazujące najrozmaitsze uwikłania wszelkiej działalności kulturalnej w tamtej epoce.