O zaświatach niedalekich i cudach nienadzwyczajnych. "Nadprzyrodzone" w kulturze ludowej na przykładzie Huculszczyzny

Prezentowana książka przynosi całkiem nowe spojrzenie na kwestię ludowego obrazu świata. Zaproponowana przez Autora i swoiście przez niego interpretowana kategoria „nieoswojonego” może być przydatna do konstruowania obrazu kultury naznaczonej przez dualizm magiczno-religijny. Autor analizuje m. in. święta, cuda, istoty mityczne i zaświaty jako formy aktualizacji i przejawiania się "nieoswojonego". Szczególnie wartościowy opis współczesnych przemian obrazu świata dla Hucułów z pewnością zainteresuje szerokie grono czytelników. Autor podjął się przebadania, na przykładzie Huculszczyzny, ludowego obrazu świata. (...) Kluczowym pojęciem jest tu „nadprzyrodzone" wzięte w tytule rozprawy w cudzysłów. Rzecz w tym, iż idea „nadprzyrodzonego” charakterystyczna dla myślenia europejskiego i na dobre domknięta w czasach nowożytnych, w sposób nieuzasadniony użyta została do interpretacji obrazu świata w kulturach tradycyjnych i pierwotnych. (...) W ostatnim rozdziale książki, zatytułowanym „oswajanie nieoswojonego" autor opisuje współczesne procesy przemian obrazu świata u Hucułów. Jest to fascynujący dla badacza-etnologa proces tworzenia się swoistej symbiozy tradycyjnych huculskich wyobrażeń ludowych z wyobrażeniami, których źródłem jest podręcznikowa wiedza „naukowa", codzienne doniesienia telewizyjne i potoczna praktyka. Fragment recenzji prof. Włodzimierza Pawluczuka