W niniejszej książce Jesper Juul prezentuje własne spojrzenie na problem stawiania dzieciom granic. Według niego, dorośli zbyt często sami przekraczają swoje granice, zgadzając się na rzeczy, na które wcale nie mają ochoty. Dlatego skuteczne wyznaczanie swojej przestrzeni w relacji z dzieckiem wymaga umiejętności otwartego mówienia „Tak” i „Nie”.
Równie ważne jak rodzicielskie granice są jednak także granice komunikowane dorosłym przez dzieci. Jeśli rodzice chcą, aby ich granice były respektowane, sami muszą poważnie traktować granice swoich dzieci.
Taka wzajemna nauka wyznaczania i komunikowania tego, co jest dla nas akceptowalne, a co nie, wymaga dużo czasu. Wymaga także autentycznej relacji, w której dorosły otwarcie mówi o swoich potrzebach i uczuciach (w tym także frustracjach), nie zrzucając z tego powodu odpowiedzialności na dziecko. W przeciwnym razie problem granic szybko może przerodzić się w serię destrukcyjnych konfliktów w rodzinie.
Jesper Juul zawsze podkreśla, że władzę w domu sprawują dorośli, jednak władza to także odpowiedzialność. Rodzic-przywódca bierze na siebie odpowiedzialność także za to, aby w rodzinie każdy czuł swobodę wyznaczania i otwartego wyrażania własnych granic, ale także respektował granice innych.