Niebezpieczny dar

A więc tak. Tematyka znana, bo przecież niejednokrotnie w swoich poszukiwaniach literackich bądź filmowych zabrnęliśmy w świat gdzie są tacy, którzy mają czegoś więcej. Pieniędzy, partnerów życiowych, powodzenia, szczęścia czy jeszcze czegoś innego. Tutaj tym innym są dodatkowe zdolności. Zmysły i umiejętności, które przewyższają zwykłych szarych zjadaczy chleba. Jak zawsze taka sytuacja prowadzi do konfliktu. I jak zwykle spowodowane jest to strachem. Tutaj, w bardzo obrazowy sposób zostało pokazane, że dopuszczenie do przejęcia większej roli przez populację uzdolnionych, doprowadziłoby do całkowitej zagłady tych zwykłych. Zagłady rozumianej nie tylko jako usunięcie, ale również podporządkowanie, wykorzystanie, stłamszenie. Zatem teoretycznie słabszy musi się bronić. I jak zwykle obroną jest atak. Powstają więc obozy dla młodych uzdolnionych w których dzieciaki wychowywane są w przekonaniu o podporządkowaniu jednemu zwykłemu, a inni jego rodzaju traktowani są jako niebezpieczni i zagrażający. Jedni ze świata to widzą i nic nie robią, inni dostrzegają i chcą wykorzystać dla własnych potrzeb. Do budowy swojego świata.
Główny bohater jest jednym z obdarzonych i choć nie był wychowany w obozie, walczy ze „złymi” (i już nie chodzi kim są i co reprezentują) w imię nie tylko dobra świata, ale i swojej własnej rodziny, w tym jednego z dzieci, które okazuje się dzieckiem z uzdolnieniami na bardzo wysokim poziomie.
I znowu można byłoby powiedzieć – znane. I tak sobie myślę, że...