Na drodze bez powrotu. Pierwsze przejście grani Mazeno na Nanga Parbat

Pasjonujące historie o śmiałkach, którzy dokonali niemożliwego od dawna pasjonują niemalże wszystkich. Co popycha takie osoby do zmierzenia się ze swoimi lękami, do dzielenia się swoimi pasjami? Powstało całkiem sporo książek przybliżającym nam takie osoby i ich misje, które nie zawsze kończą się dobrze, jednak to nie powstrzymuje kolejnych osób.

Pasjonująca historia podjęcia jednego z ostatnich wielkich wyzwań himalaizmu. W lipcu 2012 roku sześcioosobowy zespół wyruszył, by przejść trzynastokilometrową grań Mazeno na Nanga Parbat.
W trakcie wyprawy zrezygnowały cztery osoby. Pozostało dwóch pięćdziesięciokilkuletnich śmiałków: Sandy Allan i Rick Allen.
Osiemnaście dni w drodze, w większości powyżej 7000 metrów, pod koniec prawie bez jedzenia, ostatnie pięć dni bez picia. Wyprawa zakończyła się sukcesem.
Mężczyźni jako jedyni przeszli tę drogę i zdobyli Nanga Parbat — górę, która niejednemu przyniosła śmierć...

Ocalili życie, zyskali sławę, ale wiele poświęcili. Co sprawiło, że podjęli to ryzyko? Jak udało się im dokonać tego, czego nie udało się dokonać wcześniej innym, młodym, utalentowanym alpinistom? Kim stali się po powrocie? Tyle możemy się dowiedzieć z okładki.

Podsumowując niezwykła książka, przede wszystkim o harcie ducha i odwadze garstki ludzi, którzy ośmielili się mieć marzenia i podążali za nimi. Polecam wszystkim tym, którzy podziwiają takich ludzi, a być może sami marzą o takiej wyprawie w nieznane-można by rzec.