Ze Wstępu Andrzeja Zaniewskiego: (...) Stajemy się coraz starsi, a otacza nas wciąż ten sam drapieżny i niespokojny świat, dlatego poszukujemy mądrości, które uzupełniałyby lub odtwarzały nasze doświadczenia i w zwięzłych słowach zamykały naszą wiedzę o miłości, cierpieniu, tęsknocie, o życiu i śmierci. Potrzebujemy wniosków dotyczących nas samych, krótkich, pełnych treści, kształtnych w formie Potrzebujemy aforyzmów (...;)