Opinia na temat książki My, Topielcy

Losy czterech pokoleń żeglarzy i mieszkańców portowego miasta Marstal (z którego sam autor pochodzi) na tle historycznych dziejów Danii. Powieść rozpoczyna się od wojny prusko-duńskiej w 1848 r., a kończy wraz z drugą wojną światową.

Autor przez ponad 800 stron opowiada nam historię marynarzy, dla których morze i statek są całą esencją życia. Pokolenie za pokoleniem mężczyzn wypływa w morze, a w domu zostają kobiety i dzieci. Każdy chłopiec od urodzenia wie, że będzie marynarzem i wie też, że nie będzie miał grobu, bo jego miejscem wiecznego spoczynku stanie się morze. Żonom i matkom pozostaje już tylko niepewność, tęsknota i samotność....

Nie do końca czuję zachwycona tą opowieścią, a oczekiwania miałam dość spore, można by rzec. Owszem, nie mogę odmówić autorowi niebywałej wyobraźni, sprawnego pióra i ogromnej wiedzy marynistyczno - historycznej, która jest zaprezentowana na prawie każdej karcie tejże książki. Widać tutaj bardzo ambitne podejście Carstena do stworzenia opowieści bardzo złożonej, poruszającej wiele tematów na tle szalejącej, wojennej zawieruchy. Wszystko to brzmi bardzo ciekawie gdyby nie ten nieskończony chaos narracyjny. Miałam wrażenie, że autor przemawia przez wszystkie możliwe tutaj osoby, w liczbie pojedynczej, mnogiej, nie odpuścił nawet narracji pierwszoosobowej. Zdaję siebie sprawę z tego, że dla niektórych czytelników ten zabieg może być zaletą opowieści, dla mnie takie rozmienianie fabuły na drobne było troszeczkę męczące.

Jak na swoje ponad 800 stron, czytało się szybko i miejscami nawet bardzo przyjemnie ale marynistyka to jednak nie do końca moje klimaty - nie przepadam za powieściami, których akcja toczy się na morzu poza tymi w klimacie arktycznym. Bardziej przypadnie do gustu prawdziwym wilkom morskim i wszelakiej maści szczurom lądowym, którzy lubią wielkie wody.
Ja nie lubię. Nie przepadam.
Wolę góry 😎