My baby... I co dalej?

Skoro już na dziesiątej stronie (nawet nie kartce) okazało się, że dalsze czytanie to strata czasu dlaczego więc doczytałam do końca??? Chciałam być uczciwa wobec autorki, żeby dając ocenę "beznadziejna" (której jeszcze nikomu nie wystawiłam) mieć czyste sumienie. W końcu od - na przykład - setnej strony wszystko się mogło zmienić.
Nie oceniam fabuły. Ta tutaj, dla mnie, była także beznadziejna. Oceniam błędy, a książka jest nimi naszpikowana. Początkowo myślałam, że to przypadek. Niestety im dalej w las... tym autorka mniej się kontroluje. "Przyszedł aby jej powiedzieć pierwszej, że planuje rozstać się z Gracją, i chciał jej o tym powiedzieć", "...tak że wyglądem przypominał wkurzonego Chopina po koncercie.[...] Chopen sama by chętnie tak do niego mówiła.", "No co Ty Rebeka, byłam bardzo elegancka, ale pierścionek przyjęłam i stwierdziłam, że dam sobie szansę z Chopenem.", "Po raz pierwszy widziała u niego takie roziskrzona oczy" itd, itd, itd. Te błędy nie są zebrane z całej powieści. To plon kilku kartek. Dodatkowo wybierałam, żeby uzyskać różnorodność. Autorka potrafi, niestety, dużo więcej. Jej (nie wiem jak to nazwać) zawiera wszystkie rodzaje błędów i może służyć jako podręcznik dla początkujących autorów pt. "Jak nie należy pisać"
Dobrze. Skoro autorka tekstu pisze podobnie jak tłumacz Google to może tekst powinien poprawić jakiś korektor, redaktor, dozorca nocny... każdy. Szybko sprawdziłam wydawnictwo. "Książka wydana w Systemie Wydawniczym Fortunet" - w skr...