Morderstwo po północy

Blichtr, szampan, świetna zabawa — czy na luksusowym przyjęciu cokolwiek może pójść nie tak? Okazuje się, że musi paść odpowiedź twierdząca, gdy jeden z gości zostaje brutalnie zamordowany. Czy za zabójstwem na pewno ta osoba, którą się o to podejrzewa?

Co skłoniło mnie do sięgnięcia po tę książkę? Rodzina Mitfordów! Żywo się nimi interesuję od czasu przeczytania publikacji Laury Thompson. Tak na marginesie, serdecznie polecam! Tym razem, Mitfordowie zostali sfabularyzowani na rzecz powieści kryminalistycznej, osadzonej w szalonych latach dwudziestych — bezapelacyjnie jedna z najbardziej fascynujących epok. Byłam ciekawa, czy autorce uda się odpowiednio oddać atmosferę tamtych dni. To sztuka, zwłaszcza w sytuacji, gdy opisujemy prawdziwych bohaterów. Swoją drogą, dopiero w trakcie czytania zorientowałam się, że mam do czynienia z drugim tomem! Jakoś umknęła mi informacja o istnieniu pierwszego. Nieco się zmartwiłam, ale postanowiłam dzielnie stawić temu czoła, głęboko wierząc, iż nie pogubię się w akcji. Na szczęście, dość gładko wyszłam z tej próby, więc jeśli macie podobny problem, to nie przejmujcie się. Spokojnie możecie zacząć lekturę od części drugiej, dacie sobie radę.

Historia przedstawiono z perspektywy służącej Louisy Cannon, oglądamy świat jej oczami. Muszę przyznać, że polubiłam tę postać. Posiada dar obserwacji, który wplątuje ją w niespodziewane śledztwa, rodzinne tajemnice. Posługuje się przede wszystkim dedukcją, intuicją, niczym Sherlock Hol...