Walki w rejonie Monte Cassino toczyły się z przerwami od stycznia do maja 1944 roku. Gdy siły alianckie były na wyczerpaniu, gen. Harold Alexander postanowił wprowadzić do działań 2 Korpus Polski, który otrzymał zadanie opanowania masywu ze wzgórzem klasztornym. Zasadniczą część narracji stanowi szczegółowy opis czwartej bitwy o Monte Cassino (poprzedzony charakterystykami trzech poprzednich), przygotowań do pierwszego uderzenia w nocy z 11/12 maja 1944 r. oraz opisy obu uderzeń na niemiecki bastion, w wykonaniu głównie 3 DSK i 5 KDP. Dużym walorem pracy są fragmenty syntetyzujące, a także rozdziały poświęcone pracy sztabów oraz wspomagającym działaniom saperów, czy pełnej oddania pracy służby zdrowia 2 KP.