Dwa z najbardziej znanych poematów heroikomicznych wybitnego pisarza oświeceniowego, poety, prozaika, publicysty, biskupa. "Monachomachia" to ostra satyra na rozpanoszone na ziemiach polskich klasztory zakonów żebraczych. "Antymonachomachia" jest odpowiedzią na falę oburzenia wywołaną pierwszym poematem - Krasicki niby odwołując zarzuty, wykpił ponownie i mnichów, i ich obrońców.