Moje pory roku

Prawdziwa historia niepełnosprawnej kobiety, która opisuje jak wygląda jej codzienne życie. Autorka urodziła się z z czterokończynowym niedowładem na skutek dziecięcego porażenia mózgowego.
Jest to lektura o walce ze swoimi słabościami, jednak nie ma tu pretensji i pytań "dlaczego?" .Pani Laura osiągnęła wiele sukcesów, skończyła studia, uwielbia podróże do Włoch i innych krajów, podczas lektury można wywnioskować, że Pani Jurga jest osobą bardzo lubianą i potrafiącą szybko zjednać sobie sympatię ludzi. W książce znajdzie się także opis jak wygląda codzienne życie osób niepełnosprawnych i co jest denerwujące dla autorki.
Była to dla mnie książka motywująca mnie do walki z moimi zmorami. Zawsze miałam problemy z przedmiotami ścisłymi i podobnie jak autorkę lekceważące podejście do osób niepełnosprawnych wkurzało mnie,że oceniano mnie na podstawie umiejętności z matematyki, nie widząc niczego poza tym. Druga wspólna cecha, którą znalazłam w tej książce to taka, że też lubię podróże. Sama uwielbiam Berlin, już raz odwiedziłam, ale nie chcę zaprzestać na jednej wizycie.
To historia z której można się wiele nauczyć. Jak osoba z ograniczeniami ma uwierzyć w siebie skoro za każdym razem jest wytykana i wyszydzana?
Na koniec bardzo mi dały do myślenia słowa autorki "Ta historia się nie kończy, bo moje życie nadal trwa". Muszę także pochwalić okładkę książki, bo jest naprawdę ładna. Polecam każdemu, kto lubi w historiach odnaleźć część siebie i poszukują lektury skłani...