Mój chłopiec, motor i ja

Wszystkim się książka podoba, ma piękną okładkę, ciekawą genezę, a mnie się nie podobała. Co tam nie podobała, znudziła mnie śmiertelnie. Ledwie skończyłam, gdyby nie muzyka w tle, to bym nie dała rady.
W podobnych latach podróżował Wacław Korabiewicz. Dotarł do Indii. Opisuje to książka 'Kajakiem do Indii'. Jest konkretniejsza niż 'Mój chłopiec, motor i ja'. Styl Haliny Korolec-Bujakowskiej jest dla mnie zbyt kwiecisty, zbyt emocjonalny. W dodatku narratorka przechodzi z jednego wydarzenia w drugie. Często musiałam kilkakrotnie przechodzić do tego samego fragmentu, żeby zorientować się w podróży. Jedyne co mnie zaciekawiło, to opis reakcji świata na śmierć Piłsudskiego.
Świat, który widzieli nasi podróżnicy jest światem przeszłości. Jest to gościnna Arabia, dziwne Indie, i 'obrośnięty' Daleki Wschód'. Ale wszystko jak dla mnie napisane na kolanie, takimi fragmentami. Po przeczytaniu serii 'Naokoło Świata' od reportaży z podróży oczekuję więcej.
W tym wszystkim ciekawa jest relacja pomiędzy młodymi małżonkami. Taka podróż to sprawdzian dla związku, czy on nie wyrzuci jej z kosza, czy ona nie będzie zrzędzić. Ogólnie jednak nie zaciekawiłam się.

Ciekawy reportaż z podróży poślubnej. Podróży niebanalnej, bo motorem z Druskiennik do Szanghaju i to niemal 100 lat temu. Pisane ciekawym językiem, miejscami bardzo barwnym, poetyckim. Nawet nie trzeba mocno wysilać wyobraźni, by znaleźć się na błotnistej drodze czy też w środku dżungli. Podróż nie przebiegała tak łatwo jak czytanie książki. Po drodze trzeba było zmagać się z niedomaganiem motoru, nierównościami drogi, miejscową ludnością, pogodą, brakiem pieniędzy itp. Książkę można traktować jak swego rodzaju przewodnik.
Wiele z opisanych przygód mogłoby mieć miejsce i we współczesności. Ciekawe ile osób byłoby skłonnych wybrać się w taką podróż. Dla chętnych powtórzenia tego wyczynu znajduje się rozdział pisany przez Stasia i zawierający bardziej techniczne wytyczne.