Mleko matki

"Mleko matki" to książka łotewskiej pisarki, która została przetłumaczona na kilkanaście języków. Książki autorki docierają nie tylko do Europy Zachodniej, ale i do Japonii.

Historia opowiada o losach trzech pokoleń kobiet, obejmuje okres od zakończenia drugiej wojny światowej, najważniejsze to lata 70 i 80 XX wieku - przedstawia niełatwe życie społeczne na Łotwie. Bohaterki nie potrafią znaleźć swojego miejsca w kraju, który był pod sowiecką okupacją.

Tytułowa matka - to kobieta wykształcona, lekarka, nie mająca możliwości spełnić swoich ambicji zawodowych, dla której życie w komunistycznym kraju jest uciążliwe - wpada w alkoholizm. Zdolna lekarka zostaje "zesłana" do pracy na wieś, gdy zwierzchnikom nie podoba się jej działalność, przez co jej kariera zawodowa nie może się rozwijać.

To poruszająca, smutna historia bohaterek w kraju, który odzyskuje jednak niepodległość. To także piękne opisy przyrody łotewskiej wsi, ale też życie w kraju pod sowiecką okupacją. "Mleko matki" to krytyka komunizmu na Łotwie.

Historia jest przedstawiona z perspektywy matki (lekarki) i jej córki - w książce brak rozdziałów, są monologi tych dwóch kobiet wzajemnie się przeplatające. Trzecia bohaterka to matka lekarki, która miała szczęście żyć jeszcze w wolnej Łotwie.

Polecam lekturę! Dobra, ale trudna, na pewno wartościowa pozycja, skłania do refleksji. Spotkanie z książką uważam za interesujące - zmusza ona czytelnika do zastanowienia nad życiem...

Książka o relacji córka – matka. O tym, że nie zawsze wszystko przychodzi nam z taką łatwością, zwłaszcza w trudnych powojennych czasach. O przekonaniu, że z mlekiem matki dziecko może wyssać, brak chęci do życia i wszystkie lęki.

Miłość matki do dziecka jest bezwarunkowa, jednak, co jeśli rodzic nie potrafi okazać czułości i matczynej troski? Co jeśli rodzicielka chce uchronić swoje dziecko jednak nie wie jak do tego podejść?

Historia o trzech pokoleniach, matka matki, matka i córka. W tym wszystkim pojawia się również ojczym matki. Wszystko dzieje się w latach 70 i 80 XX wieku w Łotwie.

Przyznam, że dawno nie miałam takiego problemu z książką. Z jednej strony jest, krótka i czyta się ją dosyć szybko. Z drugiej zupełnie nie przypadła mi do gustu. Jak dla mnie ciężko pojąć jest, że matka ma tak złe relacje z córką, mimo że chce dla niej jak najlepiej. Wiem, że nie raz w rzeczywistości zdarzają się takie przypadki, jednak na chwilę obecną zupełnie nie mogę sobie takiej sytuacji wyobrazić w swoim życiu, zwłaszcza teraz, gdy pod sercem noszę swoją małą córeczkę.

W tej powieści córka stara się jakoś odbudować relacje z matką. Przyjeżdża do niej, pomaga jej, chce spędzić z nią czas jednak choroba rodzicielki robi swoje.

Zupełnie nie wiem, co mam o tej książce napisać. Możliwe, że sięgnęłam po tę powieść w złym momencie, a m...