Książka Midrasze i przypowieści (Lives and Embers) zawiera dwa cykle drobniejszych form prozatorskich Jacoba Rosenberga: osobiste, nierzadko autobiograficzne nowele oraz miniatury, w których autor podąża śladami tradycyjnej żydowskiej literatury mądrościowej, ludowej przypowieści i biblijnej egzegezy. Wszystkie stanowią pretekst do nieustannego stawiania coraz to nowych pytań, namysłu nad najistotniejszymi dla ludzkiej kondycji sprawami, przede wszystkim nad sensem tułaczki po świecie, nierzadko odartym z dobra. Jak stwierdza sam Rosenberg, w swojej poetyckiej prozie, czerpiącej z ducha wolności midraszowej debaty, "skłania się ku patrzeniu na życie jak na kosmiczny teatr, w którym złuda jest jedyną znaną nam rzeczywistością. To właśnie owe złudy pozwalają nam czasem lepiej rozpoznać nasz świat, łączące nas wszystkich uczucia, a nawet siebie samych".